Λιπώδης διήθηση ήπατος
Η Λιπώδης Διήθηση ή σωστότερα Μη-αλκοολική Λιπώδης Νόσος του ήπατος (ΜΑΛΝΗ) είναι μια μάστιγα στη σύγχρονη εποχή.
Αίτια
Η νόσος προκαλείται από μία σειρά παθήσεων σε ασθενείς που είτε δεν πίνουν αλκοόλ ή καταναλώνουν αλκοόλ σε ποσότητα μικρότερη από αυτή που θεωρείται επιβλαβής για το ήπαρ. Η εξέταση βιοψίας του ήπατος χαρακτηρίζεται από την συσσώρευση λίπους στο ήπαρ. Εάν αυτή συνοδεύεται επιπλέον και από φλεγμονή, τότε είναι πιο επικίνδυνη και ονομάζεται στεατοηπατίτιδα.
Εκτός από την παχυσαρκία, ΜΑΛΝΗ παρατηρείται στο σακχαρώδη διαβήτη, παθήσεις του θυρεοειδούς, σε μεταβολικά νοσήματα του ήπατος όπως υπερλιπιδαιμία και η νόσος Wilson, στην ηπατίτιδα C και σε λήψη φαρμάκων (αμιοδαρόνη, ασπιρίνη, τετρακυκλίνη, μεθοτρεξάτη, μινοκυκλίνη, κλπ). Η διάγνωση γίνεται τυχαία με την ανεύρεση αυξημένων αμινοτρανσφερασών (τρανσαμινάσες) σε επίπεδα που δεν ξεπερνούν τις 5-6 φορές τα ανώτερα φυσιολογικά όρια.
Συμπτώματα
Η νόσος δυστυχώς δεν προκαλεί συμπτώματα και ως εκ τούτου ο ασθενής δεν επιζητεί βοήθεια νωρίς. Τυχόν πόνος στην περιοχή του ήπατος δεν οφείλεται σ’ αυτή.
Σπάνια η λιπώδης διήθηση οδηγεί σε κίρρωση. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, συνυπάρχουν σχεδόν πάντα και άλλες καταστάσεις, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης ή ιογενείς ηπατίτιδες. Επομένως είναι πολύ σημαντικό να φροντίζουμε να τη θεραπεύσουμε. Από τις προτεινόμενες θεραπείες, μόνο η απώλεια βάρους και η συστηματική άσκηση (αερόβια άσκηση διάρκειας 40-60 λεπτά, τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα) βοηθούν σίγουρα και αποτελεσματικά.
Κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα φάρμακα, όπως το ουρσοδεοξυχολικό οξύ, η μετφορμίνη, τα αντιλιπιδαιμικά και η βιταμίνη Ε, χωρίς τεκμηριωμένο όφελος. Η χρήση πιογλιταζόνης τελευταία, έχει δείξει εντυπωσιακά αποτελέσματα στην βιοχημική και ιστολογική βελτίωση της νόσου.