Αιμόσταση

Το πεπτικό σύστημα βρίθει αγγείων τα περισσότερα από τα οποία είναι επιφανειακά. Κάποιες παθήσεις όπως έλκη (στομάχου/σωσεκαδαακτύλου), καρκίνος κλπ ή αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ασπιρίνη (Salospir), δικλοφενάκη (Voltaren), νιμεσουλίδη (Mesulid) κλπ μπορούν να προκαλέσουν ρήξη αγγείων και περιορισμένη ή μεγάλη αιμορραγία.

Η αιμορραγία όταν είναι μικρή και επαναλαμβανόμενη γίνεται μερικές φορές αντιληπτή από τον ασθενή λόγω της αλλαγής χρώματος των κοπράνων. Συχνά όμως εμφανίζεται σαν αναιμία αγνώστου αιτιολογίας. Οι μεγαλύτερες αιμορραγίες εμφανίζονται με πιο δραματικά συμπτώματα όπως η ζάλη, οι μέλαινες ή αιμορραγικές κενώσεις, πτώση της αρτηριακής πίεσης, ταχυκαρδία και λιποθυμική τάση.

Οι μικρή αιμορραγία αντιμετωπίζεται συνήθως συντηρητικά με φάρμακα, ορρούς και μερικές φορές μετάγγιση. Ο έλεγχος της αιτίας μπορεί να ακολουθήση λίγο αργότερα. Σε μεγαλύτερες κατά την κρίση του θεράποντος αιμορραγίες η άμεση ενδοσκοπική αντιμετώπιση είναι επιβεβλημένη.

Κατά την ενδοσκόπηση (γαστροσκόπηση ή κολονοσκόπηση) γίνεται προσπάθεια να εντοπισθεί το αγγείο και να γίνει αιμόσταση. Αυτή επιτυγχάνεται με τη χρήση αιμοστατικών κλιπ, αγγειοσυσπαστικών ουσιών η ηλεκτρικού καυτηριασμού. Η ενδοσκοπική παρέμβαση μπορει να σώσει τη ζωή του ασθενούς ή να τον βοηθήσει να αποφύγει μία χειρουργική επέμβαση.

Τα αποτελέσματα της ενδοσκοπικής θεραπείας είναι συνήθως περισσότερο από ικανοποιητικά.